ارزیابی آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان دانشکده پرستاری دانشگاه علوم پزشکی اردبیل در سال ۱۳۸۸

زمینه و هدف: با توجه به اینکه آموزش بالینی نیمی از زمان برنامه آموزشی دانشجویان پرستاری را شکل می‏دهد، بخش بسیار مهم وتاثیرگذاری درآموزش پرستاری می‏باشد. یکی از نکات بسیار مهم در آموزش بالینی ارتقاء کیفیت آن است که مستلزم بررسی مستمر وضعیت موجود، شناخت نقاط قوت و اصلاح نقاط ضعف است. در این راستا این پژوهش با هدف تعیین وضعیت آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی شهراردبیل انجام شده است. روش کار: مطالعه حاضر از نوع توصیفی- مقطعی می‏باشد که در آن پرسشنامه‏ای در 5 حیطه اهداف و برنامه آموزشی، عملکرد مربی، تعامل دانشجو با پرسنل و بیمار، امکانات و تجهیزات محیط بالینی و سیستم ارزشیابی توسط 90 نفر از دانشجویان پرستاری مشغول به تحصیل در دوره روزانه و شبانه دانشگاه تکمیل گردید. داده‏ها با استفاده از نرم‏افزارspss و آزمون‏های آماری توصیفی و تحلیلی تجزیه وتحلیل گردید. یافته ها: از دیدگاه واحدهای پژوهش، وضعیت آموزش بالینی در حیطه‏های عملکرد مربیان، اهداف و برنامه‏های آموزشی در حد خوب و در حیطه‏های امکانات محیط بالینی، تعامل دانشجو با پرسنل و سیستم ارزشیابی در حد متوسط بود. همچنین تجزیه تحلیل داده‏ها نشان داد بین دوره تحصیلی، بومی یا غیر بومی بودن، ترم تحصیلی ،اقامت داشتن یا نداشتن در خوابگاه با وضعیت آموزش بالینی ارتباط معنی داری وجود نداشت. نتیجه‏گیری: نظربه اینکه کیفیت محیط آموزشی در فرایند یاددهی و یادگیری به شدت موثر می باشد لازم است در خصوص ارتقاء امکانات و تجهیزات محیط بالینی،آموزشی تر نمودن محیط های بالینی، توجیه پرسنل بخشها و طراحی سیستم ارزشیابی مناسب تمهیدات لازم اتخاذ گردد..